Dag en nacht roepen zij tot God
Morgen is er in ons land al drie weken een kerkdienst aan de gang. Dag en nacht wordt deze kerkdienst geleid door predikanten, voorgangers en kerkwerkers uit alle windstreken van de kerk. Mensen die elkaar in het normale kerkelijke verkeer nauwelijks zouden tegenkomen, zijn verbonden in de marathonkerkdienst in buurt- en kerkhuis Bethel in Den Haag. Mensen die opstaan tegen het onrecht wat gewortelde kinderen wordt aangedaan. De belangen van het kind dienen altijd de eerste overweging te zijn, zoals dat is vastgelegd in het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 november 1989.
Als ik het dienstrooster bekijk dan zie ik zoveel verschillende denominaties vertegenwoordigd dat mijn oecumenische hart een sprongetje maakt. Wat hier gebeurt is méér dan een groepje linkse dominees die een statement maakt. Méér dan een stukje folklore, méér dan een ludieke actie. Wat hier gebeurt is voor zover ik weet niet eerder op deze schaal gebeurd in ons land. Zoveel verschillende kerken en predikanten verbonden aan dit ene doel. Het raakt me diep.
Links hobby
Terwijl sommige media deze marathonkerkdienst proberen te framen als een kansloze hobby van de linkse kerk die de rechtsgang belemmert gaat de kerkdienst gewoon vierentwintig uur per dag door. Predikanten en gelovigen die niet meedraaien in het goedgevulde rooster vragen zich af of zij dan misschien slecht zijn, maar dat is hier helemaal niet aan de orde. Het gaat hier niet om ‘gütmenschen’ tegenover slechte mensen. Het gaat ook niet om politieke statements of predikanten die zich niet storen aan de ‘trias politica’.
Het gaat hier om eenvoudige gelovigen die dag en nacht tot God roepen. Tot de God van recht. Los van politieke leuzen en pamfletten wordt hier non-stop geroepen tot de Schepper van hemel en aarde door zijn eigen kinderen. Welke vader zou niet horen als er op zo’n intense wijze geroepen wordt om recht?
Vasthoudend
Jezus vertelt een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven. Je kunt deze gelijkenis lezen in Lucas 18. Jezus begint met deze zin: “Er was eens een rechter in een stad die geen ontzag had voor God en zich niets aan de mensen gelegen liet liggen”. Een rechter die zich niets aantrekt van God en van mensen. Maar in de stad is een weduwe die onrecht is aangedaan en de rechter dagelijks lastig valt. Ze is vasthoudend. Steeds bezoekt ze de rechter en vraagt ze hem om haar recht te doen. Dat doet denken aan Marianne Thieme die haar inbreng in de Tweede kamer altijd afsluit met de woorden: “Voorts zijn wij van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie”. Woorden die ze afgekeken heeft van de Romeinse senator Cato, die altijd zei: “Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden”.
De rechter in het verhaal van Jezus wordt gek van die weduwe. Hij zegt op een gegeven moment: “Ook al heb ik geen ontzag voor God en laat ik mij niets aan de mensen gelegen liggen, toch zal ik die weduwe recht verschaffen omdat ze me last bezorgt. Anders blijft ze eindeloos bij me komen en vliegt ze me nog aan”. De aanhouder wint. Hebben de rechtse media dan toch gelijk? Is de marathonkerkdienst in Den Haag niets meer en niets minder dan staatssecretarisje pesten?
Moeite met slapen
Zeker niet! Jezus laat de hoorders van zijn gelijkenis zien wat er werkelijk speelt als Hij zegt: “Luister naar wat deze rechter zegt, al minacht hij ook het recht. Zal God dan niet zeker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot hem roepen? Of laat hij hen wachten? Ik zeg jullie dat hij hun spoedig recht zal verschaffen”.
Als ik een gelovige lijstrekker van een landelijke politieke partij zou zijn, dan zou ik elke nacht moeite hebben met inslapen. Wetende dat terwijl ík de slaap zou vatten, elders in Nederland gelovigen dag en nacht tot God roepen. Tot jouw vader. De vraag is wat dan zwaarder weegt, je afspraken met de coalitie of je vertrouwen in de God van recht?
Begrijp me goed: ik geloof ook dat deze lijsttrekkers zelf bidden. Ik besef dat ook zij ongelukkig zijn met de ontstane situatie. Daarom bid ik voor hen.
Ik wens de lijsttrekkers van de christelijke partijen oprecht veel zegen toe. Ze hebben een zware taak op hun schouders liggen en ik begrijp heel goed dat in een coalitie soms harde afspraken moeten worden gemaakt. Maar wat moet het voor hen ingewikkeld zijn om dagelijks te gaan slapen in de wetenschap dat hun broeders en zusters dag en nacht roepen tot God. De God van recht.
Welterusten!
2 Comments