Het rommelt en het borrelt in de kerk
Het rommelt in de CGK. Het rommelt in mijn eigen kerkgenootschap – de ABC kerken in Nederland. Kerken dreigen uit het kerkverband te stappen of anderen uit het kerkverband te zetten. Eerlijk gezegd durf ik de kerkelijke pagina van mijn ochtendkrant nauwelijks op te slaan.
Het gaat om rechtzinnigheid. Om gelijk hebben. Om de waarheid. Maar niet om de waarheid in de persoon van Jezus Christus maar om de eigen visie op bepaalde leerstellingen of bijbelgedeelten. Ik merk dat het me verdrietig maakt. Verdrietig en somber.
Van horen zeggen
Zojuist had ik een telefoongesprek waarbij grote woorden werden gebruikt. Vrijzinnigheid tegenover rechtzinnighgeid. Het gesprek maakte me verdrietig. Het ging om mij persoonlijk en mijn gesprekspartner noemde een aantal zaken die niets met mij te maken hadden. Het gesprek had een hoog “van horen zeggen gehalte” en in het gesprek toonde ik aan dat alle voorbeelden niet strookten met de werkelijkheid.
Ik voelde me meegenomen in de grote bezem van de zelfbenoemde rechtvaardigen die geroepen zijn om anderen de maat te nemen. Gelukkig begreep mijn gesprekspartner na een open gesprek dat het toch niet helemaal eerlijk was om mensen, kerken of instellingen te beoordelen op “van horen zeggen” en sloten we toch nog goed af.
Onheilig
De scheiding die we maken tussen mensen op basis van standpunten heeft iets onheiligs in zich. Vooral als we “van horen zeggen” hanteren als de maatstaf en niet gaan luisteren aan de bron. Het verheft onszelf als beter dan de ander. En erger nog: we plaatsen de ander vaak buiten het lichaam van Christus. Vooral als het gaat om kerkscheuringen.
Hoewel het aan de ene kant van de kerk rommelt, merk ik dat het aan de andere kant van de kerk borrelt. Er ontstaat iets nieuws waarbij de eenheid in Jezus centraal staat. Dat in schril contrast met de eenheid in standpunten aan de rommelkant van de kerk. We leren al in de vroege kerk dat verschillen van mening al snel ontstaan. De kerkelijke concillies zijn niet voor niets bij elkaar geroepen om diepe waarheden in de kerk te borgen. Maar allemaal gingen ze om vrij wezenlijke zaken – de Persoon van Jezus, de Heilige Geest, de Drieeenheid of het afbeelden van de godheid.
Eén kerk
Vandaag gaan de scheuringen vooral om ethiek. En laten we eerlijk zijn ethiek is een belangrijk onderdeel van het leven. Tegelijkertijd gaat het niet om het hart van de kerk. En dat hart is ongedeeld wat mij betreft. Daarom ben ik bijzonder blij met het boek “Eén kerk” van Bert Loonstra, Christelijk Gereformeerd predikant in Gouda.
Loonstra geeft aan dat de huidige verdeeldheid van de kerk abnormaal is en dat het zijn verlangen is om te werken aan eenheid. Hij schrijft: “Bij de eenheid van de kerk is God zelf in het geding. De verdeeldheid van de kerk is een aantasting van Gods goede naam”. Geen papieren eenheid of zelfs maar verdraagzaamheid, maar een serieus verlangen om het verscheurde lichaam van Jezus terug te brengen tot een eenheid.
Laten we het gerommel minder aandacht geven dan het geborrel, want ik geloof dat God iets heel nieuws aan het doen is in ons land. De vraag is of jij en ik dat aandurven. Om werkelijk naar de ander te kijken als een levend onderdeel van het lichaam van Christus.
Reacties uitgeschakeld voor Het rommelt en het borrelt in de kerk