Regenboogviering
Morgenavond participeer ik in de eerste regenboogviering in Woerden. Ik vertegenwoordig daar onze evangelische kerk en daar ben ik best een beetje trots op. Vooral omdat evangelische kerken niet zo vaak participeren in dit soort diensten. Het tekent de cultuur van openheid en dialoog in onze kerk.
Toen ik werd uitgenodigd door één van de Woerdense predikanten om mee te doen vertelde ik dat ik dat alleen wilde doen als vertegenwoordiger van mijn kerk. Niet als individu, want dan zouden mensen me tóch koppelen aan de gemeente. Ik legde de vraag dus bij onze leiders neer. Dit onderdeel van de inhoud van de uitnodiging heeft onze leiders erg geholpen in het proces:
”We willen dat LHBT-ers steun ontlenen aan de viering om zichzelf te zijn en te beseffen dat dit ook kan en mag als christen. We willen ook dat mensen die moeite hebben met het accepteren van LHBT vanwege geloofsopvattingen zich niet afgewezen voelen. We moeten daar een goede balans in vinden. We realiseren ons dat mensen met verschillende opvattingen over LHBT elkaar soms ook pijn kunnen doen. Dat hoeven we niet te ontkennen, alles mag er zijn”.
Ook in onze kerk wordt er heel divers gedacht over dit onderwerp. Ik sta persoonlijk erg open voor een goede dialoog, maar er zijn ook mensen die die dialoog op zich al een probleem vinden en zich liever onthouden van elke dialoog met (christelijke) LHBT-ers. Hoewel ik mijn wens om open te staan voor de dialoog neergelegd heb bij onze leiders, zijn zij het die de knoop hebben doorgehakt en hebben ingestemd met onze vertegenwoordiging. Laten we leren van elkaar, laten we elkaar niet langer ontlopen.
Ik heb er zin in om kwetsbaar te zijn onder de gekwetsten. Ik heb niet alle antwoorden, geen oplossing voor de tweedeling in christelijk Nederland, maar ik heb twee oren om te luisteren, twee ogen om te huilen, twee handen om te troosten en een schouder om getroost te worden. Ik heb er zin in.
2 Comments