Op de schouders van reuzen
Sinds een week mag ik mijzelf directeur van MissieNederland noemen. Inmiddels heb ik er zo’n veertig uur opzitten en begin ik een zekere trots te voelen dat ik dit mag doen. Mijn Nederlandse voorgangers zijn zonder uitzondering mannen met passie en visie en het feit dat ik mijn plek mag innemen in de lange historie van deze organisatie maakt me tegelijkertijd nederig en blij.
MissieNederland is een samenvoeging van de Evangelische Alliantie (EA) en de Evangelische Zendingsalliantie (EZA); een fusie die in 2013 plaatsvond. Beide organisaties hadden veel overlap en een fusie leek een logisch gevolg van een steeds verdergaande samenwerking.
De Evangelische Alliantie werd in 1846 in Londen opgericht door christenen uit allerlei landen die de moeite namen om de lange reis naar Londen te ondernemen. In die tijd was het uniek te noemen dat gelovigen uit verschillende kerkgenootschappen bijeen waren om een alliantie te smeden om de problemen van die tijd het hoofd te bieden. Voor de goede orde: het gaat hier niet om evangelische kerken zoals wij die nu kennen. Nee, de focus van deze gelovigen lag op de vreugde van het evangelie van Jezus voor hun tijd. En de groep bestond uit gelovigen uit de Anglicaanse, Presbyteriaanse, Methodistische en Baptistische kerken.
Hoewel er uitgebreid gesproken werd over de verschillen en een aantal slepende conflicten (o.a. de slavenhandel) aan de orde kwamen, werden er door de jonge Evangelische Alliantie vijf prioriteiten benoemd die belangrijk waren voor hun tijd. Nog steeds zijn deze prioriteiten goed te gebruiken in onze eigen tijd:
1. Het bevorderen van eenheid onder evangelische christenen.
2. Het stimuleren van gebed.
3. Sterke focus op zending en evangelisatie.
4. Het handhaven van godsdienstvrijheid.
5. Een sterke mate van maatschappelijk en politiek engagement.
Ik merk dat MissieNederland de laatste jaren vooral als dienstenorganisatie werd gezien. Ongetwijfeld komt dat omdat de organisatie zich soms zo profileerde, maar de echte kracht van het netwerk zit hem in de mogelijkheden van de organisatie. Als verbindend platform kan zij zonder agenda groepen gelovigen bij elkaar brengen rondom kerkelijk en maatschappelijk relevante thema’s. Zij kan verder kijken dan menige organisatie aangezien zij juist geen producten of diensten hoeft te produceren. Innovatie en agenderen van thema’s horen bij het DNA van zowel de EA als de EZA.
Terwijl veel kerkgenootschappen, organisaties en kerkelijke gemeenten druk bezig zijn met hun eigen taak, kan MissieNederland vooruit kijken en samen met de Evangelische Allianties in de wereld werk maken van de vijf prioriteiten die de ‘founding fathers’ aan het einde van de negentiende eeuw op de agenda hebben gezet.
Met de dag groeit mijn vertrouwen in de mogelijkheden van de organisatie, de urgentie van het verspreiden van de vreugde van het evangelie en het samenbinden van gelovigen rondom de persoon van Christus. Meer dan ooit geloof ik in de kracht van organisaties die de mogelijkheid hebben om boven de waan van alle dag uit te stijgen en de broodnodige kwesties waar onze maatschappij (mondiaal) mee te maken heeft te agenderen en organisaties en kerken te motiveren om samen te bouwen aan de missie van God in onze dagen.
Met dankbaarheid kijk ik naar de gravure van de vergadering van de Evangelische Alliantie in de (reeds gesloopte) Parkzaal in Amsterdam van augustus 1867. Die mannen en ik, we horen bij elkaar, we horen bij Christus. Ik sta op de schouders van reuzen!
2 Comments